Twee dagen ver in Het Dieet. Ik denk dat het werkt, want
overal komen er pukkels tevoorschijn! Gelukkig zijn het kleintjes... Ik denk dat
ik zelfs al ontgiftingsverschijnselen heb gehad, terwijl iets me zegt dat
nog veel te vroeg is…
Dinsdagavond krijg ik verschrikkelijke hoofdpijn en ben
ik erg misselijk. Van pure ellende val ik om acht uur in slaap in de zetel. Een
uur later word ik wakker, nog niet veel beter. Hoofdpijn, misselijk en deze
keer kan het niet van te weinig te drinken zijn, want ik heb (naar mijn normen)
ongelooflijk veel gedronken. En nog dorst hebben. Uiteindelijk grijp ik naar
een product van de verboden lijst: een blikje Pepsi Max. Enkele slokken later
ben ik nog altijd ellendig, maar voel ik me toch iets beter. Ik strompel naar
mijn bed en slaap onmiddellijk in. Woensdagochtend word ik wakker in dezelfde
wereld: hoofdpijn en misselijk. En het is geen migraine. Zo kan ik echt niet werken, ik ga me moeten
ziek melden! Mijne Ridder is al naar Nederland vertrokken en ik ben zó blij dat
ik twee zelfstandige dochters heb waar ik me niets moet van aantrekken deze
ochtendspits. Wat nu? Medicatie is ook belastend voor de lever? Op weg naar de eetkamer, gris ik de rest van
het blikje Pepsi Max van de salontafel mee en besluit dat dit misschien minder
belastend is voor de lever dan een pijnstiller. In alle stilte laat ik me aan
tafel op een stoel zakken en begin voorzichtig met wat slokjes van het toch wel
heerlijk zoete drankje. Als Onze Oudste klaar staat om naar de bus te
vertrekken, grinnikt ze. “Je ziet er veel beter uit dan vanochtend, ik zie u
elk moment verbeteren.” Wat aan de binnenkant gebeurt, is blijkbaar ook aan de
buitenkant te zien, want ik voel me inderdaad stukken beter. Nog niet optimaal, maar de hoofdpijn en de
misselijkheid zijn genoeg gezakt om aan het werk te gaan! De cola doet het ‘m
en daarom denk ik dat het afkickverschijnselen zijn.
Pas om 9u30 waag ik me aan een ontbijt, waarna ik me opnieuw
een beetje beter voel. Oef, goed genoeg om niet als een vod in de zetel te
liggen deze woensdagnamiddag. Meer nog, tegen dat de kinderen uit school komen,
zal ik pannenkoekjes bakken! Om 12 uur sluit ik mijn computer af en ga aan de
slag met de boekweitpannenkoekenmix. Het beslag ziet er een beetje vreemd uit,
het lijkt wat op behangerslijm. Als ik de pannenkoekjes bak, ruiken ze normaal
en zien ze er hoogstens wat bleker uit. Nieuwsgierig proef ik. Slik. Dit is
echt niet lekker. Ikzelf zal ze opeten, maar mijn kinderen doe ik dit niet aan!
Onze Jongste komt op de geur af en bedelt om een pannenkoekje. Haar gezicht
spreekt boekdelen. Ook Onze Oudste wil bij haar thuiskomst onmiddellijk “mijn”
pannenkoekjes proeven, maar het enthousiasme is snel gezakt. Ik bak eerst al
mijn beslag op en maak dan op ouderwetse wijze “gewone” pannenkoeken. En zo
kunnen we allemaal samen aan tafel. Ik hou enkele boekweitpannenkoekjes opzij
voor morgen en de rest stop ik per vier in de diepvries. Een tussendoortje dat
ik alleen maar even in de microgolf moet stoppen.
Het pannenkoekendebacle maak ik ’s avonds helemaal goed met
het avondeten. Gestoofde courgette- en wortelslierten met rijstpasta en gebakken
scampi. Mmm… en omdat de scampi wat zout afgeven, heb ik niet moeten
bijkruiden. Want kruiden staan op de verboden lijst. Net als varkensvlees,
suiker, cacao, noten, tomaten, citrusvruchten. Tarwe één keer per dag, twee
keer een half stukje fruit per dag en één eitje per week. Een gelimiteerde
lijst van groenten-, fruit- en vleessoorten. Het vraagt wat creativiteit om
lekker eten op tafel te toveren en dat vind ik een leuke uitdaging. Ik kan niet
zo maar een kookboek openslaan, maar moet aan de slag met beperkte middelen en
mijn eigen creativiteit. En eigenlijk vind ik dat verrassend leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten